ลิเกคุณธรรม...กุ้ง สุธิราช วงศ์เทวัญ และ คณะ ชวนบวชฟรีเข้าพรรษา
คำร้อง โดย คุณชัยณรงค์ วงศ์เทวัญ อำนวยการ โดย คุณทวีป วงศ์เทวัญ นั่งเป็นกำลังใจ โดย คุณยายทุเรียนผิวอ่อน และทีมงานลิเก กุ้ง สุธิราช วงศ์เทวัญ
จดหมายจากบัณฑิต DOU
มหาวิทยาลัยที่สอนทางด้านพระพุทธศาสนาทางไกลแห่งแรกของโลก
นักโทษเมืองเบียร์ เชื่อแมวเป็นแม่ หวังมาเยี่ยมที่คุก
ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 158
สุวโปดกรู้ว่า ถึงอย่างไรนางก็จะไม่ยอมบอกตนง่ายๆ จึงได้ใช้ไม้ตายสุดท้ายเพื่อให้นางยอมจำนน “เอาเถอะ พี่เชื่อที่น้องพูด แต่จะพิสูจน์ด้วยการกระทำของน้อง น้องก็รู้นี่ว่า ธรรมดาคู่รักกัน ไม่ควรมีความลับต่อกัน ต่างฝ่ายจึงจะมั่นใจได้ว่า ผู้ที่ตนรักมีความซื่อสัตย์ต่อกันจริง แต่ในเมื่อน้องไม่ยอมบอกความลับแก่พี่ การเป็นสามีภรรยาของเราจะมีความหมายอะไร”
ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 157
สาลิกาฟังคำของสุวโปดกแล้ว ก็ไม่สบายใจ รีบห้ามผู้เป็นสามีทันทีว่า “เรื่องอัปมงคลเช่นนี้ ทำไมพี่จึงมากล่าวในวันมงคลของเราเล่า พี่สัญญากับน้องแล้วมิใช่หรือว่า จะกล่าวเฉพาะเรื่องที่เป็นมงคลเท่านั้น”
ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 130
ตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ก็ทรงมีพระบรมราชโองการ ประกาศให้เหล่าแม่ทัพนายกองทุกหมู่เหล่า ตลอดจนพลรบทุกหมวดกอง ที่บัดนี้กำลังอยู่ในภาวะระส่ำระสาย ให้ได้รับทราบโดยทั่วกันว่า กองทัพปัญจาลนครจะกลับเข้าประจำที่ดังเดิม และจะเข้าล้อมมิถิลานครไปจนกว่าจะมีคำสั่งต่อไป
ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 129
มโหสถบัณฑิตจึงตอบพราหมณ์เกวัฏว่า “ท่านเกวัฏ ข้าพเจ้าน่ะ...ยังคิดถึงท่านอยู่เสมอ แต่เพราะยังหาสิ่งที่คู่ควรแก่ท่านยังไม่ได้ จึงต้องเสียเวลาเฟ้นหาของที่สมควรแก่ท่านอยู่นาน เหตุนี้จึงยังไม่ได้โอกาสมาหาท่านเสียที แต่วันนี้ข้าพเจ้าหาเครื่องบรรณาการที่สมควรได้แล้ว บัดนี้จึงถือโอกาสนำบรรณาการที่สูงค่านี้มามอบให้ท่าน”
ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 81
เหตุการณ์ในครั้งนี้ ดูเหมือนว่ามโหสถจะสิ้นปัญญาที่จะแก้ไขปัญหาด้วยตนเองอย่างสิ้นเชิง แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ ที่ท่านต้องหนีไปก่อนนั้น เพราะต้องการให้เกิดการแก้ปัญหาด้วยสันติวิธี ซึ่งเมื่อตนหลบไปก่อนแล้ว พระราชาก็จะไม่ระแวงในกำลังคนของตน และในไม่ช้าความจริงก็ต้องปรากฏ
ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 49
ธรรมดาว่าคู่หนุ่มสาวเมื่อร่วมเดินทางย่อมสนทนา ปราศรัย ชี้ชวนกันชมนกชมไม้เพื่อบรรเทาความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า หนทางที่ว่าไกลก็จะเป็นเหมือนใกล้เพราะมีคนรู้ใจเป็นสหายร่วมทาง แต่สำหรับปิงคุตตระแล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่ เขากลับพยายามเร่งก้าวเดินเพื่อจะให้ถึงมิถิลานครโดยเร็ว จนทิ้งห่างนางไป
มอร์แกน เป็นปลื้มได้สัญชาติไทย
ฟิลิปส์ผลิตปากกาอ่านอารมณ์
กลุ่มอดีตนักบินชี้ “ยูเอฟโอ” ไม่ใช่เรื่องขำ เร่ง รบ.สหรัฐฯ เสาะหาความจริง
ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 32
ชายผู้เป็นหัวหน้ามิได้สะทกสะท้าน ได้กราบทูลอย่างองอาจว่า “หามิได้พระเจ้าค่ะ พระองค์มิได้รับสั่งให้พวกข้าพระองค์ลุยโคลนเช่นนี้ แต่ก่อนหน้านี้ พระองค์ทรงมีพระบรมราชโองการให้ชาวบ้านปาจีนวยมัชฌคามส่งสระมาถวายมิใช่หรือ พระเจ้าข้า”
อปท.จ้างนักศึกษาทำงานช่วงปิดภาคฤดูร้อน
หัวโจกผู้สร้างชุมชนเว็บโป๊จีนถูกจำคุกตลอดชีพ
แพ้ท้องอยากกินพริกสด
เธอเป็นบัณฑิตแก้ว ยอดนักสร้างบารมี จบปริญญาตรี เกียรตินิยมอันดับ2 จากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ตั้งแต่ได้พบกับหมู่คณะ เธอก็สร้างบารมีเรื่อยมา...โชคร้ายเกิดขึ้นในครอบครัวของเธอ เมื่อคุณพ่ออันเป็นที่รัก ต้องถูกส่งให้ออกนอกประเทศด้วยเหตุผลทางกฎหมาย และห้ามเข้าประเทศไทยเป็นเวลา 100ปี ยังความเสียใจมาสู่เธอและคนในครอบครัวเป็นอันมาก...เรื่องน่าแปลก ตอนที่คุณแม่ตั้งท้องเธอ ท่านอยากทานแต่พริกสด ต้องทานให้ได้ วันละ 5-10เม็ด
เบนคิว-ซีเมนส์ประกาศปิดกิจการขอล้มละลาย
กล้วย...กล้วย
เขาเกิดมาในช่วงเวลาที่ข้าวยากหมากแพง อาหารการกินไม่สมบูรณ์ ครอบครัวของเขายากจนมาก เขาต้องทำงานหนัก แต่ก็สามารถมีบ้านเป็นของตัวเองได้ในที่สุด...ด้วยความรักที่มีต่อภรรยา เขายอมเสียบ้าน เพื่ออพยพไปอยู่ในถิ่นที่เจริญกว่า สร้างเนื้อสร้างตัวจนมีบ้านเป็นของตนเองอีกหลังหนึ่ง แต่แล้วก็ต้องเสียบ้านหลังนี้ให้ภรรยาไป หลังจากที่ต้องหย่าร้างกัน...เมื่อเขาได้พบกับภรรยาคนปัจจุบัน ทำให้เขาได้พบกับหมู่คณะ เส้นทางการสร้างบารมีจึงเริ่มขึ้น
เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๔ ( พระราชทานช้างมงคล )
เมื่อพราหมณ์ขอช้างได้แล้ว ก็พากันแห่ไปในใจกลางเมือง ครั้นมหาชนเห็นช้างมงคล ต่างถามว่า ท่านได้ช้างนี้มาจากไหน ทันทีที่รู้ว่าได้รับบริจาคมาจากพระเวสสันดร ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ และโกรธพระโพธิสัตว์มาก ได้รวมตัวกันตั้งแต่คนที่มีชื่อเสียง พระราชบุตรจากทุกตระกูล พ่อค้า ชาวนา พราหมณ์ พากันมาชุมนุมร้องเรียนพระเจ้าสัญชัยว่า